Mijn haren zijn grijs, en momenteel is dat vooral te danken aan de stofdraden die ik niet heb kunnen vermijden in de kruipruimte onder het huis. Meters netwerkkabel sjouwde ik met me mee en duwde ik zorgvuldig door een buis. De bestemming is een buitenverblijf in de tuin, de hen-cave.
Eerder werd er al elektriciteit voorzien, maar nu zijn de eisen van de bewoners een stuk hoger geworden. Niet alleen moet hun deur automatisch openen en sluiten op het juiste moment om ongenode gasten buiten te houden, het hele systeem moet nu ook ‘smart’ mogen heten. En daarvoor is dus wifi nodig. Ik zou verwachten dat ze me nu eindelijk een betere score geven op kipadvisor en ei-bnb.
Ik hoop dat deze moderne dino’s met pluimen niet doorhebben hoe veel geld, tijd en moeite er in hen wordt gestoken, want ik vrees dat ze dan wel eens diva-streken zouden kunnen krijgen. Binnenkort mag ik dan slapen in hun hok en zij in mijn bed.
Maar tenminste heb ik dan toch wifi.
