Het universum is in evenwicht. Het heeft altijd gelijk. Het is perfecte chaos waarin zich patronen aftekenen -of niet.
Het mooie en rustgevende van de chaotische perfectie wordt gecombineerd met de harde realiteit. De chaos kent een zekere orde die altijd zal gerespecteerd worden.
Vandaag liet het universum me zien wie de baas is. Vandaag zette het me op mijn plaats en in mijn verbeelding kon ik een soort hoongelach waarnemen.
Ik stond als vierde aan te schuiven voor een koffie. Omdat ik deze barista nog niet had gezien probeerde ik te kijken welke tekeningetjes ze maakte met het melkschuim. Het was steeds een hartje bij mijn drie voorgangers. Dat had ik nog niet gezien hier. Ik bestelde mijn latte en keek vol verwachting uit naar mijn bakkie troost. De dame zette mijn koffie voor me neer met daarop een mooie tekening die in mijn verbeelding erg leek op de vleesetende planten uit de Mario bros spelletjes.
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het universum me hiermee nog eens de story of my life wil uitleggen, me nog eens herinneren aan mijn voorbestemdheid. De hartjes worden voor mijn neus uitgedeeld aan anderen en ik krijg de gevaarlijke, vleesetende plant.
